szczególną teorią względności
Encyklopedia PWN
francuski inżynier i fizyk.
geometria
dyscyplina nauki zajmująca się badaniem figur, tj. fragmentów rozmaitych przestrzeni.
[gr. gḗ ‘ziemia’, metréō ‘mierzę’],
relatywistyczne równanie opisujące, zgodnie z prawami mechaniki kwantowej i teorii względności, ewolucję jednoskładnikowej skalarnej lub pseudoskalarnej funkcji falowej cząstek obdarzonych spinem 0 (np. mezonów π);
fizyk;
astr. obiekt będący źródłem na tyle silnego pola grawitacyjnego, że niemożliwe jest przesłanie przezeń na zewnątrz żadnej informacji.
zjawisko spowolnienia zegarów poruszających się z dużą prędkością — kinematyczna d.cz., lub znajdujących się w silnym polu grawitacyjnym — grawitacyjna dylatacja czasu;
